9 Nisan Hatıra
Artık yaz mevsiminin yaklaşması ve güneşin de erken doğmaya başlaması ile beraber 7.30da toplanılan ve tekerin 8.00'de dönmeye başladığı bir topluluk haline dönmüştük.
Hepimiz ecelimizi mi arıyorduk yoksa aklımızı mı yitirmiştik? Neden bu kadar erken kalkıyorduk? Sebep belliydi, artık erken kalkılan klasik bir cumartesi günüydü, hatıra tepesine doğru yola koyulmuştuk.
Artık bizim bu yamaç paraşütü sevgisinin sonucu mudur yoksa aramızdaki kutsal arkadaşlardan mıdır bilinmez, bir kulüp gizemi olarak kalacaktır, fakat o gün de hava patlamıştır!
Tabii ki kozalar da çıkmıştır ortaya, patlamış mısırımız olmasa dahi, eğitmenleri izlemeye odaklanılmıştır. Sonuçta yamaç paraşütünün büyük bir bölümü gözlem yapmak/sonuç çıkartmak değil miydi?
Patlayan havada oluşan tatlı CB
Kendisini olduğu gibi kabul ettiğimiz test edilen LGBT'li kanat
Hava uzunca bir süre bizim seviyemize uygun olmayınca birden Eymir'de buluverdik kendimizi. Belki de bazılarının ilk Eymir ziyaretiydi, bazısı kendisi ormanın derin gölgeliklerine salmıştı kavurucu Ankara güneşinden kaçarcasına. Ormanda hep beraber oturulurken gizli kulüp oyunlarından tutun da bir sürü sırrın foyası tek tek açığa çıkmaya başlamıştı. Kendi oyunlarımızı bile icat etmeye başlamıştık.
Ormanda yamaççılar için bırakılmış bir totem tesadüfen bulunuvermişti, manasını ise sadece o gün orda olanlar anlayacak...
Yeterince çember olarak oturduğumuzu ve artık yola koyulmaya karar verdiğimiz vakit, kulübümüzde var olduğu nesilden nesile aktarılarak söylenilen fakat kimsenin görmeye veya dokunmaya gücünün yetmediği voleybol topu gündeme geldi, sahi, neredeydi bu top? bilmiyoruz. Fakat voleybol oynayan insanlarla buluverdik kendimizi birden, voleybol kaderimizdi belki de.
Artık güneş de irtifasını bizim gibi kaybetmeye başlayınca ve saatin ilerlediğini anladığımızda, eymirin etrafında bir tur atmaya karar verdik... üstelik yol çalışması yapılırken, ilerleyen turda bazıları geri dönmeye karar verdi, diğerleri ise tamamen dolaşmaya kararlı idi.
İleri gidenler tam liste
Geri dönenlerin yüzündeki pişmanlık gülümsemesi
Zaten öyle bir noktaya gelinmişti ki, geri dönüş veya ileri gidiş aynı mesafedeydi.. Tabii ki ileriyi seçenlerin başına o tarafta yol çalışmasından ötürü kapalı olup geri dönme gibi durumlar başına gelmedi... kesinlikle ileride geri çevirilmedi... yolu iki kez yürümedi... kabul edilemezdi böyle bir suçlama... olabilecek en mükemmel eymir deneyimiydi... hem geri yürünecek olsaydı dahi.. ne fark ederdi ki... beraber vakit geçirilirdi...
Gün bitmiş, biz topraklı botlarımız ile yola koyuluvermiştik... sahiden, kutsal arkadaşımız iyi ki de gelmişti bugün, toteme son bir göz kırpma ile birlikte de noktalamıştık günü...