27 Kasım Pazar RECAİ

Yine hava koşullarından dolayı cumartesi etkinlik olmamıştı. İki servisle Recai’ye doğru yol almaya başlamıştık. Geçen hafta uçuşların başladığını görenler kıpır kıpırdı. Bu hafta onlar da uçabilecek miydi ki? Önce uçanlar tepeye doğru yol aldı. Kalanlar da hemen yer çalışmaya başlamıştı. Herkes tepeye çıkıp ilk uçuşunu gerçekleştirmek için hızlıca çalışıyordu. Sıfır rüzgarda kanat çekerken dalağını bırakanlar bile oldu. Ama sonunda mükafatlarını aldılar ve tepeye çıkmaya hak kazandılar. Gün sonu geldiğinde yerde neredeyse kimse kalmamıştı. Bugün de birçok kişi ilk uçuşunu yaptı. Geçen hafta gelenler çaktırmadan uçuş sayılarını artırmaya başlamışlardı bile. Öğlen rüzgar sertlemesine rağmen son derece verimli bir etkinlik günü gerçekleşti ve günü bu mutlulukla bitirdik.

Aktif Dinlenme

Afiyet olsun Mert Efe!!

Kesinlikle Mert Dağdelen'den görüp almadım!!!

(Yakışmamış diyen messici'dir..)

Gözlüğü takınca otomatik olarak Killa Hakan skilleri yükleniyor.

Ölme Karabaş

Canlı hedef

Kimin ilk uçuşu acaba

20 Kasım Pazar HATIRA

  

Kapalı bir Hatıra günü bizi bekliyordu. Havanın kapalı olması bir bakıma sevindirici bir haberdi. Ancak rüzgar, tahminlerde görünenden fazla olunca sevinçler kursaklarda kalmıştı. Henüz 4-5 uçuş yapılmıştı ki rüzgar aniden sertlemeye başladı. 

Hava sertleyince kulüp pilotlarımız tepede kanat tutma, soaring ve yamaca iniş gibi manevralar çalıştılar. Biz de rüzgarı iliklerimize kadar hissederken onları gözlemledik. Hava, ha yumuşadı ha yumuşayacak derken günü bitirmiştik. Baktık rüzgarın azalacağı yoktu en iyisi toplanalım dedik ve günü bitirdik. Yamaç paraşütü sporunun %50’sini oluşturan parawaiting etabını da deneyimlemiş olduk. Bir sonraki etaba geçebilmek için bolca sabır biraz da gusül gerekiyor. Zaman neler gösterecek…

                                           Yamaçta yardımlaşan arkadaşlarımız ne kadar mutlu!

    

Hah şöyle sabit durmuşken çek

13 Kasım Pazar - RECAI TEPESI

 Kasım soğukları bütün ağırlığıyla üzerimize çökerken yine günün henüz ışımadığı bir sabaha uyandık. Bugün diğer günlerden farklıydı, dün ilk uçuşlar yapılmış, gelmeyenlerin umutları yeşermişti. Sonunda büyük gün gelecek, uçabilecekler miydi? Kimileri umut dolu kimileri de bu hafta uçamayız kesin diyerek odamızın yolunu tuttu.

Gün güzel başlamamıştı, rüzgar tepemizi karşılamıyor devamlı yön değiştiriyordu.Yer çalışmaları istediğimiz hızda ilerlemese de kanatlarımız bir bir azalıyor, koşusunu tamamlayanlar tepeye çıkmaya hak kazanıyordu. 

Neyse ki öğleden sonra rüzgar tepemizin diğer yönünü karşılar oldu, hızlıca eşyalarımız toplandı, yer değiştirildi. Sonunda uçuşlar başlayacaktı. Brifingler yapıldı, kiminin stresi azaldı kimi daha da panikledi. 

Ve sonunda ilk uçuşlar yapıldı, ufak tefek hatalar olsa da uzun ve zorlu yer çalışmamız meyvelerini verdi.

İnişte oturanlar, zıplayanlar, yanlış komut uygulayanlar olsa da yine herkesin sapasağlam bir şekilde evine döndüğü bir günü arkamızda bıraktık. 

Geride yer çalışması devam eden arkadaşların boynu bükük, gözü yaşlı, kulağı eğitmende, aklı tepede kaldı...