Kasım soğukları bütün ağırlığıyla üzerimize çökerken yine günün henüz ışımadığı bir sabaha uyandık. Bugün diğer günlerden farklıydı, dün ilk uçuşlar yapılmış, gelmeyenlerin umutları yeşermişti. Sonunda büyük gün gelecek, uçabilecekler miydi? Kimileri umut dolu kimileri de bu hafta uçamayız kesin diyerek odamızın yolunu tuttu.
Gün güzel başlamamıştı, rüzgar tepemizi karşılamıyor devamlı yön değiştiriyordu.Yer çalışmaları istediğimiz hızda ilerlemese de kanatlarımız bir bir azalıyor, koşusunu tamamlayanlar tepeye çıkmaya hak kazanıyordu.
Neyse ki öğleden sonra rüzgar tepemizin diğer yönünü karşılar oldu, hızlıca eşyalarımız toplandı, yer değiştirildi. Sonunda uçuşlar başlayacaktı. Brifingler yapıldı, kiminin stresi azaldı kimi daha da panikledi.
Ve sonunda ilk uçuşlar yapıldı, ufak tefek hatalar olsa da uzun ve zorlu yer çalışmamız meyvelerini verdi.
İnişte oturanlar, zıplayanlar, yanlış komut uygulayanlar olsa da yine herkesin sapasağlam bir şekilde evine döndüğü bir günü arkamızda bıraktık.
Geride yer çalışması devam eden arkadaşların boynu bükük, gözü yaşlı, kulağı eğitmende, aklı tepede kaldı...
