İlk uçuşlar 17.11.2007

Bu hafta ve geçtiğimiz haftalarda ilk uçuşunu gerçekleştiren birçok arkadaşımız oldu. Ben bu ilklerin hiçbirinde bulunamadım ama fotoğraflardan faydalanarak (Tekin Cumartesi genelde portre fotoğrafı çekmiş. Elimizde çok fazla uçuş görüntüsü olmamasına rağmen) ve sağdan soldan duyduğum kadarıyla bu ilkleri paylaşmak istedim.

Malzemeler hazır uçmaya gidiyoruz

Rampaların ustasıyım gözlerinin hastasıyım.

Yamaca çıkış

Tekrar kuşanmalar… Ama bu sefer yer çalışması yapmak için yerde değil uçmak için yamaçta

Ve beklenen an

İlk uçuş

- Nasıl uçtuk ama?

Hatıra tepesine gitmeden rüzgar arkadan eserken… (Rüzgar tulumuna dikkat)

Öğleden sonra Hatıra Tepesi’nde. Ancak rüzgar başlangıç limitlerinin üstünde. Kulüp pilotları yelken uçuşu yapıyor.

Bu bizim Ozone Mojo olmalı. Pilot da muhtemelen Tekin.

Kulüp pilotları uçuşa devam ediyor.

Yine bizim Mojo. Yine bizim Tekin.

Muhtemelen Samet Tequila’yla otobüs uçuşu yaparken.

- Nasıl uçurdum ama yavru kartalları?

Fatih ve Küçük Emrah bakışı
- Abi ben hiç uçmadım biliyor musun?



Hangisi daha karizmatik?

Uçmak için doğanlar

Etkinlik sonu ve dönüş

Fotoğraflar Arda Çeşmecioğlu ve Tekin Karakaya


Bakalım ilk uçuşunu gerçekleştirenler hissettiklerini nasıl dile getirmişler;

Oncelikle 28 Ekim gunu gayet sevk kirici gecmisti, gunun neredeyse yarisini ruzgar bekleyerek gecirdik. Bu yuzden 29 Ekim sabahi zaten cok buyuk bir hevesle cikmadim yataktan. Bunun uzerine bir de evden ciktigimda atistiran yagmuru gordukten sonra moralim iyi olmaktan epeyce uzaklasti. Malesef bunlarla bitmedi ve yamaca vardigimizda yer calismasi bile yapamayacagimiz kadar sert bir ruzgar vardi boylece saat ikiye kadar "acaba onumuzdeki on dakika hangi sacma seyi dusunup sIkIlsam" mentalitesinde gecti. Saat iki bucuk gibiydi sanirim egim calismasi icin ruzgar uygun hale geldi ve ilk egim "kosu"larından sonra yamaca cikabilecegimiz soylendi hehehe... Yavastan moral kana karismaya basladi o anda. Sonra sira beklendi, yardim edildi, "gunes ben ucmadan batar mi aceba" endisesi yasandi ve sonra aksam gunesi sağ arkadan gelirkene havada "yeeehaaaa" diye cigiriyordum (evet, o kadar amerikan filmi izlememek lazim). Guzeldi be yav. Inis gorundugunden daha kolaydi, kalkis da gorundugunden daha kolaydi. Ucus bir egitim ucusu oldugunu belli ediyordu; manzara seyredecek veya isin keyfini cikaracak zaman pek yoktu dogal olarak ama yine de ucuyordum, daha once ayaklarim bu kadar uzun sure yerden kesilmemisti hic (yani en azindan kendi kontrolumde olan ve kullanirken ruzgari yuzumde hissedebildigim bir aracla). Havada daha uzun kalacagim zamanlar icin sabirsizlaniyorum.

Arda Çeşmecioğlu

bi kuşun havada ilk süzülüşü gibi,o süzülüşteki özgürlüğü ilk kez hissediyo olmak gibi bişey,hakkaten rüya gibi bişey..ben kendi kendime konuştum havalandığımda,konuştum,güldüm,saçmaladı m..;)neseki telsizden ses geliodu ama benim sesim gitmiodu..çok önceden beridir istiodum burda olmayı ve istediim kadar varmıs gercekten,mutluyum. .

Pelin Tonka