Gazi Üni. Havacılık Kulübü Uçuş Günlüğü: 2007

18.11.2007

Pazar günü ben de etkinlikteydim ancak Pazar günü Cumartesi kadar şanslı değildik. Hatıra Tepesi’ne varıp malzemeleri araçtan indirdikten sonra hava patladı. Öğlene kadar birdirbir, mendil kapmaca, beyincik testi (çevir çevir gönder de deniyor) gibi çeşitli oyunlar oynayarak rüzgârın hızının azalmasını bekledik. Beyincik testinin ne olduğunu merak edenlere bir sonraki etkinlikte detaylı bilgi verecek birileri mutlaka çıkacaktır. Kısaca bahsetmek gerekirse çok eğlenceli bir şey olduğunu söyleyebilirim. Yemekten sonra yapılan oylama sonucu eve gitmek yerine Eymir Gölü’ne gidelim diyenler kazandı ve Eymir’e gittik. Göl kenarında koyu ve uzun bir yamaç paraşütü muhabbetinden sonra etkinliği noktaladık.

Yine yollardayız.

Yılmaz yerde Vulcan’la cebelleşiyor. Fotoğrafta görünmüyor ama kanadın arkasında üç kişi hazır vaziyette bekliyor.

Ertan da Tekin ve Ufuk'un nezaretinde yer çalışması yapıyor. Ertan Hocam Öğretmenler Günü'nü Gazi Havacılık olarak kutluyoruz.

Mendil kapmaca oynarkene

Yemekten önce toplu olarak. Ayaktakiler “cool” takılıyor.

Kanatları katlayıp Eymir’e gidiyoruz.

Ve Eymir’deyiz. Manzara güzel.

Bir başka güzel kare daha.

Göl kenarında muhabbet ediyoruz. Muhabbetin ana teması Savaş Kıroğlu abimiz ve yaşadığı “ilk”ler.

Fotoğraflar için Arda Çeşmecioğlu ve Tekin Karakaya'ya teşekkürler...

İlk uçuşlar 17.11.2007

Bu hafta ve geçtiğimiz haftalarda ilk uçuşunu gerçekleştiren birçok arkadaşımız oldu. Ben bu ilklerin hiçbirinde bulunamadım ama fotoğraflardan faydalanarak (Tekin Cumartesi genelde portre fotoğrafı çekmiş. Elimizde çok fazla uçuş görüntüsü olmamasına rağmen) ve sağdan soldan duyduğum kadarıyla bu ilkleri paylaşmak istedim.

Malzemeler hazır uçmaya gidiyoruz

Rampaların ustasıyım gözlerinin hastasıyım.

Yamaca çıkış

Tekrar kuşanmalar… Ama bu sefer yer çalışması yapmak için yerde değil uçmak için yamaçta

Ve beklenen an

İlk uçuş

- Nasıl uçtuk ama?

Hatıra tepesine gitmeden rüzgar arkadan eserken… (Rüzgar tulumuna dikkat)

Öğleden sonra Hatıra Tepesi’nde. Ancak rüzgar başlangıç limitlerinin üstünde. Kulüp pilotları yelken uçuşu yapıyor.

Bu bizim Ozone Mojo olmalı. Pilot da muhtemelen Tekin.

Kulüp pilotları uçuşa devam ediyor.

Yine bizim Mojo. Yine bizim Tekin.

Muhtemelen Samet Tequila’yla otobüs uçuşu yaparken.

- Nasıl uçurdum ama yavru kartalları?

Fatih ve Küçük Emrah bakışı
- Abi ben hiç uçmadım biliyor musun?

Hangisi daha karizmatik?

Uçmak için doğanlar

Etkinlik sonu ve dönüş

Fotoğraflar Arda Çeşmecioğlu ve Tekin Karakaya

Bakalım ilk uçuşunu gerçekleştirenler hissettiklerini nasıl dile getirmişler;

Oncelikle 28 Ekim gunu gayet sevk kirici gecmisti, gunun neredeyse yarisini ruzgar bekleyerek gecirdik. Bu yuzden 29 Ekim sabahi zaten cok buyuk bir hevesle cikmadim yataktan. Bunun uzerine bir de evden ciktigimda atistiran yagmuru gordukten sonra moralim iyi olmaktan epeyce uzaklasti. Malesef bunlarla bitmedi ve yamaca vardigimizda yer calismasi bile yapamayacagimiz kadar sert bir ruzgar vardi boylece saat ikiye kadar "acaba onumuzdeki on dakika hangi sacma seyi dusunup sIkIlsam" mentalitesinde gecti. Saat iki bucuk gibiydi sanirim egim calismasi icin ruzgar uygun hale geldi ve ilk egim "kosu"larından sonra yamaca cikabilecegimiz soylendi hehehe... Yavastan moral kana karismaya basladi o anda. Sonra sira beklendi, yardim edildi, "gunes ben ucmadan batar mi aceba" endisesi yasandi ve sonra aksam gunesi sağ arkadan gelirkene havada "yeeehaaaa" diye cigiriyordum (evet, o kadar amerikan filmi izlememek lazim). Guzeldi be yav. Inis gorundugunden daha kolaydi, kalkis da gorundugunden daha kolaydi. Ucus bir egitim ucusu oldugunu belli ediyordu; manzara seyredecek veya isin keyfini cikaracak zaman pek yoktu dogal olarak ama yine de ucuyordum, daha once ayaklarim bu kadar uzun sure yerden kesilmemisti hic (yani en azindan kendi kontrolumde olan ve kullanirken ruzgari yuzumde hissedebildigim bir aracla). Havada daha uzun kalacagim zamanlar icin sabirsizlaniyorum.

Arda Çeşmecioğlu

bi kuşun havada ilk süzülüşü gibi,o süzülüşteki özgürlüğü ilk kez hissediyo olmak gibi bişey,hakkaten rüya gibi bişey..ben kendi kendime konuştum havalandığımda,konuştum,güldüm,saçmaladı m..;)neseki telsizden ses geliodu ama benim sesim gitmiodu..çok önceden beridir istiodum burda olmayı ve istediim kadar varmıs gercekten,mutluyum. .

Pelin Tonka

28 Ekim etkinliği

Pazar günü odada toplanıp malzemelerimizi yükledik araca. herkes araçtaydı ama unutulan birşey vardı; kilo limitlerine göre dağılım yapmak için kiloların tartılması gerekiyordu. Herkes tartıldıktan sonra tekrar araca bindik. Yine ilk uçuşları yapmak, yaptırmak umuduyla yola koyulduk. Tuğba o gün araçtaki tek eğitmen olduğu için biraz endişeliydi yetişememek, yetiştiremek düşüncesi içersinde... Ama bilmediği bişey vardı. O birrrrrr darda kalanların yardımcısı, o birrrrrr uçuş ustasıııııı o birrrr.... O Serhattttt.... Raconda herzamanki gibi bize yardımcı olmak üzere hazır ve nazır bulunmaktaydı. İyi ki varsın Serhat.

Araçta kilo limitlerine göre arkadaşların kanatlara dağılımı yapıldı. Raconda 3 grup halinde çalışmalara başlanıldı. Ama bi terslik vardı... Rüzgar yer çalışması yapmaya yeterli derece esmiyordu :( Ara ara esintiler haricinde öğleden sonraya kadar oturak alemi yaptık.

Öğleden sonra yine o paramotor geldi. Sağolsun Serhat o işi de çözdü bizim için... Ayrıntıları ilerleyen fotoğraflarda, fotoroman bölümünde görebilirsiniz.

Akşama doğru eğimden çalışmalar yapıldı. Uçuş sayısı cumartesi günü gibi verimli değildi. Bi bkıma rüzgarın gazabına uğradık. Rüzgarın istenildiği gibi olmamasına rağmen güzel bir gündü. Daha güzel, daha bol uçuşlu günler var önümüzde, o günlerde buluşmak üzere...

Tuğba grupları belirlerken, kara kara düşünüyor...

Yer çalışmaları...

Oturak alemi

FOTOROMAN BÖLÜMÜ

27 Ekim etkinliği

27 Ekim cumartesi günü büyük bir heyecanla yamaca doğru yola koyukduk. Herkes heyecanlıydı çünkü ilk uçuşlar yapılacaktı. İlk önce rüzgarın yönü daha uygun olduğu için uçuş yaptığımız tepelerden biri olan Recai'ye gittik. Böylece o gün gelen arkadaşlar Ankara'da uçuş yapmak için kullandığımız bütün tepeleri görmüş oldular.

Recai de başlangıçların uçuşa daha da hazır olmaları için tekrardan yer çalışması yapıldı. Daha sonra yön değiştiren rüzgar nedeniyle toparlanıp Racon tepeye geçtik. Son hazırlıklar yapıldı, savaş boyaları ( güneş kremleri ) sürüldü :P Öğlene kadar herkes yer çalışması yaptı. Daha sonra hazır olan arkadaşlarla eğimde çalışılmaya başlanıldı. Kısa süre sonra herkes eğimdeydi.

Eğim çalışmasını da başarıyla sürdüren arkadaşlar, eğitmenlerin görüşleri ile teker teker yamaca, ilk uçuşlarını yapmaya çıkmaya başladılar. Heyecanın doruğa ulaştığı an....
Biz klüp pilotları ve eğitmen arkadaşlarımız ilk uçuşunu yapan arkadaşlarla beraber kendimizin ilk uçuşlarımız hatırladık. Muhteşem bir duygu... Bir adım daha ve ayaklarınız artık yerde değil... :)))

O gün uçuş yapabilen arkadaşları kutlarım, uçuşa hazır olup ta sıra gelemediği için uçamayan arkadaşlar da üzülmesinler. Önümüzde bol uçuşlu günler var :))

Recai de Yer çalışması