Geçtiğimiz haftalarda ilk uçuşlarını yapan arkadaşlarımız bakalım neler hissetmişler.
Sabah icimde ucabilecegime dair en ufak bir umut, heyecan yoktu. Gecen haftadan kalma bir burukluk vardi. Acaba yine mi ruzgar sert olur, acaba yagmur mu yagar gibi dusuncelerle geldim odaya. Tarlada yerde kosustururken de (ya da kosmaya calisirken, basaramayip duserken de) o gun ucacagimizi dusunmuyordum.
Bu kadar cok heyecanlandigim ender anlardan birisiydi o yamacta Fatih'in kos demesini bekledigim an. Beni sakinlestirmek icin konusması pek ise yaramadi. Sonra: Hazirsan kos! kos! Kosarken ayaklarim hiç yerden kesilmeyecekmis gibi geldi. Uzun bir zaman dilimi degildi ama sanki dakikalarca surdu. Bu anda heyecanim daha da artti. Ucmaya baslayinca bir an sanki zaman durdu, heyecanim bitti, kendimi o ana kaptirdim. Telsizden gelen komutlarla saskinligim gecti ve kanadi kontrol edebilecegimin farkina vardim. Yerdekinden cok daha kolay ve kesinle kat kat daha eglenceliydi. Kotu olan tek sey Ufuk'un sesinin gelmemesiydi.
Merve bana heyecanla anlatirken ucuslarini anlayamayinca ben, yasaman lazim deyip devam etmemekte hakliymis. Yasarken ani dusundugumuz ender zamanlardan oldugundandir bence boyle zevkli ve essiz kilan ucmayi. Bu yuzdendir ki morluklari (bende olmadi cok sukur) , merdiven inip cikamadigimizi, cektigimiz acilari gören insanlarin bizi mazosist sanması.
Kelimeler yetmiyor ve yetmeyecek o 2 dakikayi anlatmaya (belki daha kisa surdu :D emin olamiyorum.) ama dusunnmekle de asla bitmeyecek.
Sirma Gul MISIR
Biraz geç oldu ama ilk uçuşumu sizlerle paylaşmak istedim =)Öncelikle çok eğlendiğimi söylemek istiyorum ne kadar günün sonunda ve ertesi günlerde hareket etme zorluğu çekmiş olsamda buna değdi.
Recai 'ye vardığımız anda direk kanatların çıkıp Fatih'in grupları söylemesi benim için büyük bir mutluluktu hala başlayacağıma inanamıyordum.Yer çalışmasına başladık hatta ilk havada kalma heycanını orda yaşadım :))Akşam üstüne doğru eğim uçuşu yapıyoruz dendi.İlk günden uçmak harika olucaktı.Tabi yukarı çıkınca işin rengi biraz değişti.Aklıma gelen ilk şeyler hep kötü olasılıklardı ama sonra bunu yapmak istediğimi hatırlayıp 'kararlı bir şekilde' koştum :) Burdan sonrasını pek hatırlamıyorum desem yeridir.Her şey o kadar hızlı oldu ki bir anda kendimi havada buldum.Rüzgarın sizi yönlendirmesini hissetmek harika bir şey.Tam çok iyi süzülüyorum derken farkettim ki sola gidiyorum.:)) İşte o andan itibaren bir stres oluştu bnde nereye inicem,herkes düz gitmişti, napıcam soruları kafamda yankılanıyodu ki Ufuk'un sesi gelip gitmeye başladı 'sol fren' diyodu ya da benim anladığım oydu.:)Şans diyelim telsizin gazabına uğradım.
Sonuç olarak bir hasar almadn indim.diğer uçuşlarda daha sağlıklı ineceğimi dşünüyorum :)) İlk uçuş olduğu için heycan fazlaydı ama kısa bi süre de olsa hissettiğim o duygu harikaydı. Daha önceden uçan arkadaşlara sorduğumda yaşamalısın diyolardı evet gerçekten kendin bu duyguyu yaşamalısın!!!
Çisem ÖZKOL
Herkese merhabalar. Biraz gecikmiş bir ilk uçuş paylaşımı olacak ama buna da şükür:) Uçma hissini tarif edecek bir kelime bulamıyorum sanırım yok öyle bir kelime o duyguyu anlatacak. belki de bu yüzden yüzlerce uçuş yapmış insanlar hala ilk uçuşunu yapıyormuş gibi hissediyordur. ilk uçuşumun ardından(aslında geçen yıl bir kez uçmuştum ama paranın gözü kör olsun:)) hay benim eşek kafam neden geçen sene devam etmedin diye söylendim kendime:) velhasıl çok güzel bir his idi kuşlar misali özgürce uçmak,süzülmek ve rüzgarı hissetmek.
Emre KURT
Herkese selam...yaklasık 1 ay önce yapmıs oldugum ilk ucusumda neler hissettigimi ancak simdi yazabiliyorum...ama simdi de neler hissttigimi hatırlamıyorum :))) ilk ucusumda hiç bişey hissetmedim galiba :)) ne korku ne heyecan....ama 2. ve ardından gelen diger ucuslar inanılmazdı...
Ucmak delicesine ucmak..arkanda neler bıraktıgın umrunda olmadan sadece yerde karınca misali insanları izlemek.. iliklerindeki kanın sıcaklıgını hissederek delicesine uçmak... Ayaklarının yerden kesilmesi [ daha harnese oturamadık havadayken biraz zor oluyr özellikle erkekler acısından ama olsun :)) ] inanılmazdı.... En kısa zamanda kendime bi parasut alcm ve okula parasutle gidip gelecegim artık :D
Eren AĞCAER
Merhabalar,
3 hafta sonra ilk uçuşumu yazıyorum. Gerçi şimdi düşününce daha rahat hatırlıyorum ilk zamanlarda heyecandan çok birşey aklıma gelmiyordu sanırım.
Ehem.
İlk uçuşum sırasında yamaçta Ufuk Aslan, yerde Ufuk Uçar vardı. Harnesi kuşandım, eldivenlerimi taktım, yerde çalışırken bile kanadı her çekişimde heyecanlandığımı düşünürsek yamaçdaki heyecanımın boyutunu hayal edebilirsiniz.
Ufuk kanadın iplerini kontrol ettikten sonra benden bir 5-6 metre kadar uzaklaşıp hazırsan koş dediğinde bir iki derin nefes çekip tüm gücümle koştuğumu hatırlıyorum. Tam o anlarda benden önce havalanan arkadaşın havalanışı da hayalimde. Kanadı çektikten sonra bir iki adım geriye gitmiş ve sonra aniden havalanmıştı. Acaba ben rahatca havalanabilecek miyim düşüncesi içerisindeyken ben de aynı şeyleri yaşadım. Kanadı çektim, kanat tepeme geldiğinde kolon bırak firen al komutuyla birlikte frenleri aldıktan sonra bir iki adım geriye gidip sonra da havalandım. Tabii bu süre içerisinde deli gibi ileri koşmaya çalışıyordum.
Havalandıktan sonra oturmak yasak olduğu için ampül gibi kanada asılı gittiğimi hatırlıyorum. Ufuk Aslan gerekli yönlendirmeyi yaptıktan sonra yönlendirme işlemini Ufuk Uçara bıraktığında sanırım 10 saniyedir havadaydım. Havada olduğum süre boyunca bakışlarım yere kitlenmişti. Ne kadar yüksekte olduğumu, yatayda ne kadar mesafe katettiğimi kestirebilmeye çalışıyordum. Ayrıca uçuş sırasında frenlerin bize ne kadar hakimiyet sağladığı konusundaki merakımı da gidermiş bulnuyordum, araba direksiyonu gibi kanat çektiğim tarafa dönüyordu işte.
Recai tepeden havalanmıştım ve tam yamacın bitip tarlaların başladığı o çizgide kanadın normal çöküşünden biraz daha hızlı bir çöküş yaptığını hatırlıyorum, benim için uçuşun en heyecanlı anıydı. Daha sonra giderek yere daha fazla yaklaştım, ve yer eğitmeninden gelen stall konutuyla birlikte frenleri olabildiğince aşşağıya çektim. Eğim çalışmasında havalanıp ineceğim zaman stall komutunu duyamamış yere indiğimde deli gibi koşmak zorunda kalmıştım. Fakat bu inişim çok değişik oldu. Frenleri tamamen çektikten bir iki saniye sonra kanat tamamen yavaşladı ve yere 30 cm kadar kala neredeyse durdu diyebilirim. Parmaklarımın ucuna indiğimi hatırlıyorum. Daha sonra frenleri bırakmadan kafamı kaldırıp kanadın arkamda kalıp kalmadığını kontrol ettim ve bir iki adım da ileri atarak kanadın arkama düşmesini izledim. Frenleri çıt çıtına takarken heyecandan hala ellerim titriyordu. Bir an önce tepeye geri çıkmak istediğimi hatırlıyorum.
Benim de ilk uçuşum böyle işte. Yamaçta görüşmek üzere.
Tunca Çeşmecioğlu.
Herkeze slm ilk uçuşumu anlatmaya çalışcam edebiyatım biraz zayıftır. Önceki arkadaşların yazılarını okudum.Bn o kadar iyi yazımıcam sanırım ama Umut Aslan saolsun ona bn yazdım demek için de yazıom birazcık.İlk uçuşum herşeyden önce çok heyecanlıydı çok küçüklüğümden beri istediğim bişeydi uçmak bu yamaç paraşütüyle oldu.İlk koşarken bu beni nası havalandırcak die biraz korkum vardı. Ama koştuktan sonra birden beni hawalandırdı o anda dedim o kadarda ağır değilmişim:D daha sonra komutları dinledim zaten 30 sn falan sürdü inerken içimde bi burukluk oldu ama beni daha da şevklendirdi ilk uçuşum.Saatlerce uçabilceğim duruma gelene kadar daha çok uraşcam yamaç işiyle.Anlatılmaz yaşanır sözünüde eklemeden geçemicem.I'M FLYİNG BECAUSE I CAN:D
Tanju AKSOY
Herkese selam..
Daha önce göndermistm ama gitmedi sanirim.. Üzerinden uzun bir süre gecmis olsa da tekrar hatrlamak bile heyecanlandiriyo beni:) etkinligin 2. haftasnda yaptm ilk ucusumu. recaideydik.. Önce egim ucusu yaptım.. daha dogrusu yapamadm:( Öncelikle egim ucusu icin yükseklik fazla gelmisti.. baya heyecenlydm.. Fatih: kosularnz gayet iyi falan diye biraz sakinlestirdi ama korkuyodm hala.. ama kararlym ne olursa olsn ucmak istiyormm durumlari:) kararli bi sekilde kostum slaytimi düzelttm ve havalndm.. artk havadym ama telsizden ses gelmiyoo.. daha dogrusu bi ses geliyo ama anlaslmyo.. ben duymaya calisirken yan yan gitmism ve yere yaklasmsm. artik stall vereym falan diyordm ki hava beni tekrar kaldirdi.. zaten sonra kalkmamla inmem hatta düsmem bir oldu:( ama korkulacak bisey yok:) veee ilk ucusm icin zeynep inde yardimiyla toparlanp ciktik yamaca:) harnesi kusandm, telsizi kilifindan cikardk ve kararlı bi kosu ile havadymm:)) ben telsize öyle odaklanmisim ki etrafma bile . Bakmamisim. sadece bi ara havadamiym ya falan diye bacaklarimi salliyordm ki sinann sallama bacaklarini komutu ile kendime geldm:) ve daha keyfine varamadan bitti...:( ilk ucusm da heyecandan ya da cakilma korkusunda rüzgari da, kanadi da hic hissedememistm:)) ama diger ucuslarimda hissettim ve harikaydi tek kelimeyle..kanadi döndürmek ve o salinimla hareket etmek inanilmaz bi duygu:) ne desem tarif edemem herhalde..iki hafta kollarm mor, bileklerim sis gezsem de mutluydm:) yamacta görüsmek üzere..herkese iyi bayramlar....:)
Kübra DUYAR
Selem Millet;
Ben ilk ucusum hakkında çok sey hatrırlamıyorum malum cok heyecanlıydım.Tepeye gittigimde direk sıranın bana gelmesiyle kaskımı ve harnesimi kusanıp ucus pozisyonu almıstım.Olumsuz olabilecek hersey aklımdan gecerken KOS komutuyla kosmaya basladım.Heyecandan ve hemen havalanma isteginden kaynaklanmıs olcak ki kosarken harnese oturmaya calıstıgımı hatırlıyorum .Nese Allahtan daha sonra kendimi toparladım ve havalandım.. İki haftadır bekledigim ucus sonunda gerceklesmisti.Bu arada telsizden gelen komutları duymaya calısırken kendimi zaten yerde buldum.Cok cabuk bitmisti.Ne kadar kısa gelmis olsada hayatımda unutamıyacagım anlardan biriydi.Sizin hakim oldugunuz,kontrol ettiginiz bir seyin sizi ucurması iste bu duygu tarif edilemez. Birde ucarken babamın söyledigi 'Kızım sen manyak mısın neden normal insanlar gibi normal kuluplere uye olmuyosun 'lafı kulağımda cınladı durdu.Ama simdi anlıyorumki biz normal değiliz ,
BİZ GÖK CEKİMİNE KARSI KOYAMAYANLARIZ...:D
Tesekkürler GÜDAK!
Ceylan ÜNLÜ
herkese selam.
ilk uçuşumu bu kadar geç yazmamın sebebi ikinci uçuşumu beklemiş olmam ( ilk
uçuşunu 3. etkinlikte 2. uçuşunu 6. etkinlikte yapan biriyim ). iki hafta arka
arkaya parawaiting yaptıktan sonra sonunda 3. hafta yer çalışmasına başladım,
bitirdim ve yamaca çıkar çıkmaz daha dinlenmeden ilk uçuşumu gerçekleştirdim.
herşey hazırlandı a kolonlarını elime aldım eğitmen telsiz kontrolünü yaptı ve o
komutu bekledim. o komut geldi 'KOŞ'. koş komutu ile koşmaya başladım bir de
baktım havadayım uçuyorum. yüzüne vuran rüzgar, paraşütü içine dolan rüzgarın
çıkardığı o ses, yerde ufak tefek insanlar, ankaranın o muazzam kahverengisi :P
:$ ( bursada daha güzel olacağını tahmin ediyorum ) harikaydı. bi kaç tanede kuş
olsa daha güzel olurdu. telsizi zor duyuyordum bu yüzden stall ı erken bastım ve
indikten sonra ilk yaptığım şey paraşütü toplamak ve hemen yamaca dönmek oldu (
refleks gibi birşey ).
sonuç olarak uçmak harika bir duyguydu. bazı duygular vardır kelimelerle
anlatamazsınız uçmakta onlardan biri. bu duyguyu yaşamama imkan sağladığı için
güdak ailesine çok teşekkür ederim.
Abdurrahim Aktaş
Uçuşlarını yazan arkadaşlarımıza teşekkür ediyoruz , yazmayanlardan da bekliyoruz =)
